świszczący oddech u dziecka forum
Wdychanie z zapaleniem oskrzeli i świszczącym oddechem. Inhalacja z zapaleniem oskrzeli i świszczącym oddechem jest skuteczną metodą leczenia choroby. Są stosowane jako inhalacje aerozolowe, prowadzone za pomocą nebulizera i pary. W metodzie aerozolowej jako terapii stosuje się preparaty lecznicze, parowe zioła lecznicze.Według najnowszych obserwacji oraz badań amerykańskich ekspertów wynika, że omikron może powodować krup u dzieci Eksperci twierdzą, że wspomniane zapalenie krtani u dzieci wymagające leczenia szpitalnego pojawiało się znacznie częściej, gdy pojawił się wariant omikron Najczęstszymi objawami choroby są świszczący i płytki oddech, opuchnięcie i zwężenie gardła utrudniające oddychanie Omikron odpowiedzialny za krup u dzieci Krup jest chorobą typową dla wieku dziecięcego. Badania opublikowane w 2005 roku przez "Plos Medicine" wykazały, że główną jej przyczyną jest koronawirus HCoV-NL63. Jednym z ich autorów był prof. Krzysztof Pyrć z Małopolskiego Centrum Biotechnologii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Wcześniejsze badania sugerowały, że ten sam wirus może być związany z zapaleniem oskrzelików (bronchiolitis), również występującym głównie u dzieci. Najnowsze obserwacje sugerują, że rozprzestrzeniający się ostatnio na świecie wariant koronawirusa SARS-CoV-2 o nazwie Omikron też może powodować krup u dzieci. Na łamach "JAMA Network" informują o tym specjaliści z Minneapolis. Badano przypadki tej choroby u dzieci w okresie od 1 stycznia 2021 roku i 26 marca 2022 roku, do jakich doszło w USA. Dostrzeżona zależność oraz objawy choroby Amerykańscy badacze twierdzą, że wymagające leczenia szpitalnego podgłośniowe zapalenie krtani częściej zdarzało się w okresie, kiedy pojawił się Omikron, niż wtedy, gdy występował wariant Alfa lub inne odmiany SARS-CoV-2. Krup mogą wywoływać również inne wirusy, powodujące paragrypę, jak również rhionowirusy, nterowirusy oraz wirusy grypy. Zachorowalność na te chorobę jest jednak niewielka. Choroba najczęściej atakuje dzieci do piątego roku życia, najczęściej chłopców. Jej objawami są świszczący i płytki oddech, opuchnięcie i zwężenie gardła utrudniające oddychanie, chrypka, katar, gorączka oraz powiększenie węzłów chłonnych. Dowiedz się więcej na temat:
Fot: Sasha_Suzi / Świszczący oddech i kaszel to objawy wielu chorób. Najczęściej są to infekcje wirusowe, jednak mogą mieć inne przyczyny, np. astmę czy mukowiscydozę. U niemowląt rzadziej są obserwowane ze względu na niewykształcony wystarczająco odruch kaszlu. Kaszel jest naturalnym odruchem obronnym zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Najczęściej pojawia się w wyniku spływania wydzieliny z nosa po tylnej ścianie gardła. Prawidłowy odruch kaszlowy zapobiega zaleganiu wydzieliny w drzewie oskrzelowym i rozwojowi powikłań. Jeśli w oskrzelach zaczyna pojawiać się nadmiar wydzieliny, powoduje to zwężenie światła oskrzeli, co może imitować świst. Określane jest to często przez pacjentów jako świszczący kaszel. Tak naprawdę kaszel dzieli się po prostu na mokry bądź suchy. Świszczący natomiast może być oddech. Przyczyn kaszlu i świszczącego oddechu jest wiele. Ważna jest odpowiednia diagnostyka, ponieważ świszczący oddech i kaszel zawsze świadczą o patologii. Zobacz film: Budowa i funkcje układu oddechowego. Źródło: 36,6. Jak rozpoznać świszczący oddech i kaszel? Świst oddechowy to dźwięk, który powstaje w wyniku przepływu powietrza przez zwężone drogi oddechowe. Może być słyszalny zarówno podczas wdechu (świst wdechowy), jak i podczas wydechu. Może występować w obu tych fazach. W zależności od stopnia nasilenia może być słyszalny jedynie przez stetoskop w badaniu lekarskim, jak również bez użycia dodatkowych sprzętów. Świst wdechowy pojawia się przy zwężeniu górnych dróg oddechowych, czyli od gardła do górnej części tchawicy. Świst wydechowy natomiast wynika ze zwężenia dolnych dróg oddechowych – od poziomu tchawicy, przez oskrzela i oskrzeliki. U dzieci częściej występuje świszczący oddech niż u dorosłych. Właściwie im młodsze dziecko, tym łatwiej – ze względu na budowę anatomiczną – o zwężenie oskrzeli. U dzieci drogi oddechowe są krótkie, wąskie, a szkielet krtani i tchawicy jest dość cienki i wiotki, z dużą tendencją do zapadania się. U małych dzieci również jest mniejsza możliwość wygenerowania efektywnego kaszlu niż u dorosłych. Innym czynnikiem predysponującym do zwężenia dróg oddechowych jest niedojrzałość układu odpornościowego. Kaszel to zjawisko polegające na tym, że po głębokim wdechu i zamknięciu krtani następuje szybki wydech. Kiedy krtań, a właściwie nagłośnia, się otwiera, wysokie ciśnienie w klatce piersiowej powoduje wyrzut powietrza z płuc. Jeśli drogi oddechowe są zwężone, może się wydawać, że chory ma świszczący kaszel, ponieważ powietrze przechodzące przez drogi oddechowe daje świst. Kaszel jest mimowolny, choć oczywiście można go wygenerować świadomie. Powstaje na skutek podrażnienia receptorów kaszlowych w oskrzelach, co powoduje, że impulsy nerwowe docierają do ośrodka kaszlu w rdzeniu przedłużonym, dzięki któremu następuje koordynacja mięśni klatki piersiowej, przepony i praca nagłośni. Zobacz film: Zapalenie płuc - leczenie. Źródło: 36,6. Przyczyny powstawania świszczącego oddechu i kaszlu Świszczący oddech i kaszel to objawy charakterystyczne nie tylko dla jednej jednostki chorobowej. Niektóre przyczyny kaszlu są częstsze i bardziej prawdopodobne u dzieci, inne u dorosłych. Najczęstszą przyczyną świszczącego oddechu i kaszlu jest infekcja. Głównie wywołują ją wirusy. Świszczący oddech i kaszel to bardzo częste objawy towarzyszące zapaleniu krtani, oskrzeli i oskrzelików. Rzadziej są to objawy infekcji bakteryjnych. Inne przyczyny świszczącego oddechu i kaszlu to: astma, aspiracja ciała obcego do dróg oddechowych, wady rozwojowe układu oddechowego, alergie, nowotwory w świetle dróg oddechowych, mukowiscydoza, rozstrzenie oskrzeli, refluks żołądkowo-przełykowy, śródmiąższowe choroby płuc, choroby strun głosowych. Leczenie świszczącego oddechu i kaszlu W zależności od przyczyny, świstom może towarzyszyć np. duszność. Wymaga to wtedy pilnej konsultacji lekarskiej. Istnieją teorie, że w nagłych sytuacjach można wystawić odpowiednio ubrane dziecko na dwór, na zimne, suche powietrze bądź „zaparować” łazienkę przez odkręcenie gorącej wody i umożliwić dziecku oddychanie gorącym, wilgotnym powietrzem. Jest to oczywiście pomoc doraźna. Leczenie jest uzależnione od przyczyny podstawowej, dlatego leki czy metody terapeutyczne muszą być dostosowane do pierwotnej przyczyny wywołującej świszczący oddech i kaszel. W każdym przypadku jednak doskonale sprawdzają się inhalacje czy nebulizacje. Zobacz film: Astma, czyli co? Źródło: 36,6. Czy artykuł okazał się pomocny?tłumaczenia w kontekście "TRUDNOŚCI W ODDYCHANIU LUB ŚWISZCZĄCY ODDECH" na język polskiego-niemiecki. W razie wystąpienia któregokolwiek z objawów, takich jak: nagłe trudności w oddychaniu lub świszczący oddech, obrzęk ust, twarzy, dłoni lub stóp, swędząca skóra, omdlenie, przyspieszony puls, skurcze żołądka, nudności, wymioty lub biegunka, - Bitte suchen Sie sofort
Zakażenia Streptococcus pneumoniae stanowią częsty problem w praktyce lekarza pediatry. Najczęściej odpowiedzialne są za infekcje dróg oddechowych, w rzadkich przypadkach mogą wywoływać ciężkie i zagrażające życiu zakażenia inwazyjne. Znajomość lokalnej epidemiologii, staranne zebranie wywiadu i badanie fizykalne pozwalają na wysunięcie podejrzenia infekcji bakteryjnej, natomiast jej potwierdzeniem pozostaje uzyskanie dodatniego wyniku posiewu materiału biologicznego. Terapia zakażeń pneumokokowych bazuje na stosowaniu antybiotyków z grupy beta-laktamów, niemniej jednak z uwagi na narastający problem lekooporności, konieczna jest edukacja zarówno pacjentów, jak i personelu medycznego w zakresie racjonalnego gospodarowania antybiotykami. Dwoinka zapalenia płuc, Streptococcus pneumoniae, potocznie nazywana pneumokokiem, często towarzyszy człowiekowi, kolonizując drogi oddechowe. W niektórych sytuacjach klinicznych staje się patogenem, wywołując zakażenia śluzówkowe oraz inwazyjne. U najsłabszych z racji wieku lub współistniejących schorzeń, zarówno u dzieci jak i dorosłych, jest istotną przyczyną śmiertelności. Ta Gram-dodatnia, otoczkowa bakteria została opisana już w drugiej połowie XIX wieku, a niedługo później zauważono jej związek z występowaniem płatowego zapalenia płuc. Pneumokoki występują w prawie stu odmianach, zwanych serotypami, które różnią się od siebie budową antygenową polisacharydowej otoczki, a klinicznie – zjadliwością i opornością na antybiotyki. Szczególnie podatne na ciężkie zakażenia pneumokokowe są niemowlęta i małe dzieci, ludzie starsi oraz z wrodzonymi bądź nabytymi defektami odporności, a zwłaszcza brakiem śledziony. Spektrum zakażeń wywoływanych przez pneumokoki jest bardzo szerokie: obejmuje ostre zapalenie ucha środkowego, zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych, zapalenie płuc, a także posocznicę, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych oraz rzadziej występujące zapalenie kości i szpiku kostnego, ropne zapalenie stawów i zapalenie Rodzaje zakażeń pneumokokowych Nosicielstwo pneumokoków w drogach oddechowych jest warunkiem koniecznym wywołania zakażenia. W przypadku łagodniejszych zakażeń śluzówkowych pneumokok przez ciągłość dostaje się do jamy ucha środkowego lub zatok, gdzie mnoży się, wywołując zakażenie. W obu wymienionych przypadkach duże znaczenie odgrywają zakażenia wirusowe współwystępujące lub torujące drogę infekcji pneumokokowej. W przypadku ostrego zapalenia zatok (nazwa właściwa: ostre zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych – OZNZ), infekcja wirusowa uszkadza nabłonek rzęskowy, a także wywołuje obrzęk i miejscowy stan zapalny, tworząc bakteriom warunki sprzyjające kolonizacji i namnażaniu. Ostre zapalenie ucha środkowego jest następstwem przedostania się chorobotwórczych bakterii z nosogardła przez trąbkę słuchową, stąd jej dysfunkcja o podłożu anatomicznym lub czynnościowym ma znamienny wpływ na funkcjonowanie górnych dróg oddechowych jako całości [1]. Inwazyjne zakażenie pneumokokowe jest sytuacją kliniczną, w której paciorkowiec wywołuje zakażenie w lokalizacji jałowej w warunkach zdrowia (np. krew i inne tkanki, płyn mózgowo-rdzeniowy, płyn z opłucnej, otrzewnej, płyn stawowy). Co ciekawe, ryzyko wystąpienia inwazyjnej choroby pneumokokowej również koreluje z obecnością wirusowych zakażeń dróg oddechowych, co może wynikać ze zwiększonej ekspresji receptorów umożliwiających adhezję pneumokoków do komórek nabłonka dróg oddechowych aktywowanych przez wirusy [2]. Do pozostałych czynników sprzyjających inwazyjnym zakażeniom pneumokokowym należą: wiek 65 lat, płeć męska, choroby przewlekłe (serca, nerek, dróg oddechowych, wątroby itd.), cukrzyca, stan immunosupresji, stan po przeszczepieniu narządu lub szpiku kostnego, anatomiczna lub czynnościowa asplenia, obecność implantu ślimakowego, wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego. Obraz kliniczny Objawy zakażenia pneumokokowego zależą od jego umiejscowienia, czasu trwania i rozwoju ewentualnych powikłań (patrz tabela 1). Nieswoistym, lecz częstym objawem zakażenia bakteryjnego jest zwykle stopniowo narastająca gorączka. W przypadku zajęcia górnych dróg oddechowych, w tym ucha środkowego, często obserwuje się: nieżyt nosa, kaszel oraz nagły, ostry ból ucha. Niemowlęta często manifestują zapalenie ucha środkowego poprzez niepokój, rozdrażnienie i brak apetytu. Pocieranie ucha, opisywane jako ekwiwalent zgłaszania dolegliwości bólowych, nie ma jednak dużej wartości diagnostycznej [3]. Zapalenie zatok o etiologii bakteryjnej charakteryzuje się przewlekaniem objawów nieżytu nosa do ponad 10 dni lub nawrotem i zaostrzeniem dolegliwości po przejściowej poprawie, w tym wystąpieniem ropnego, zwykle jednostronnego wycieku z nosa lub bólu twarzy. Objawy sugerujące zajęcie płuc, klasyczną chorobę pneumokokową, obejmują oprócz gorączki, kaszel, występowanie zmian osłuchowych o charakterze trzeszczeń oraz cechy zwiększonego wysiłku oddechowego: przyspieszony oddech, wciąganie międzyżebrzy oraz oddech skrzydełkowy. W przeciwieństwie do zakażeń wirusowych dolnych dróg oddechowych, świsty mogą nie występować. Za objawy najbardziej swoiste dla bakteryjnego zapalenia płuc u dzieci uznaje się gorączkę > 38,5°C, liczbę oddechów > 50/min, zaciąganie międzyżebrzy u dzieci małych, a u starszych – trudności w oddychaniu [1]. U dzieci, u których po 48 godzinach od rozpoczęcia antybiotykoterapii skutecznej przeciwko pneumokokom nie obserwuje się poprawy, rozważyć należy wystąpienie powikłań, takich jak wysięk w opłucnej czy ropniak opłucnej [4]. Pneumokoki pozostają najczęstszą przyczyną bakteriemii utajonej oraz sepsy. Zakażenia inwazyjne to ciężkie zachorowania, mogące zagrażać życiu, nawet pomimo zastosowania właściwego leczenia. Najczęstszym powikłaniem uogólnionego zakażenia pneumokokowego związanego z bakteriemią jest ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (ZOMR). Początkowe objawy zarówno posocznicy, jak i ZOMR mogą być podobne – wysoka gorączka, szybkie pogarszanie się stanu ogólnego, rozdrażnienie, niepokój lub apatia, sporadycznie, zwłaszcza u dzieci z dysfunkcją śledziony, wystąpić może wysypka wybroczynowa – z charakterystycznymi, nieblednącymi przy ucisku zmianami. Zajęcie ośrodkowego układu nerwowego oprócz gorączki sugerują wymioty, bóle głowy, światłowstręt i przeczulica, a u niemowląt napięte i tętniące ciemię. Dodatkowo wystąpić mogą zaburzenia świadomości lub drgawki. Rzadziej spotykane formy inwazyjnej choroby pneumokokowej to ropne zapalenie wsierdzia (endocarditis) i ropne zapalenie osierdzia. Zakażenia wewnątrz jamy brzusznej (zapalenie otrzewnej, zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie ileum terminale) zdarzają się częściej u dzieci z zespołem nerczycowym. Pozostałe postacie inwazyjnej choroby pneumokokowej występują sporadycznie i obejmują ropne zapalenie stawu, osteomyelitis, ropień mózgu oraz ropień nadtwardówkowy. Co istotne, mogą one wystąpić nawet bez towarzyszącej bakteriemii. Mnogość możliwych postaci ropnych zakażeń pneumokokowych sprawia, że warto pamiętać, że w zasadzie mogą one wystąpić w każdej lokalizacji. Obecnie, z uwagi na powszechny dostęp do antybiotyków, zdarzają się okazjonalnie, jednak w związku z narastającą opornością na antybiotyki mogą w przyszłości stanowić poważny problem terapeutyczny [5–7]. Tab. 1. Objawy kliniczne zakażeń pneumokokowych i ich powikłań w zależności od umiejscowienia (opracowanie własne na podstawie [1]) Lokalizacja Objawy Objawy sugerujące powikłania Ucho środkowe Gorączka, rozdrażnienie, brak apetytu, nieżyt nosa, kaszel, ból ucha, wyciek z ucha Ból w rzucie wyrostka sutkowatego (zapalenie), porażenie nerwu VII, zaburzenia równowagi i wymioty (zapalenie błędnika), objawy jak w zajęciu OUN (ZOMR, ropień w obrębie OUN) Nos i zatoki Gorączka, nieżyt nosa, upośledzenie drożności nosa, ropna wydzielina, zwłaszcza występująca jednostronnie, jednostronny ból głowy w rzucie zatoki, ból zębów i szczęki Obrzęk powieki, wytrzeszcz, zaburzenia widzenia, zaburzenia ruchomości gałki ocznej, silny ból i obrzęk okolicy czołowej, objawy jak w zajęciu OUN Płuca Gorączka, kaszel, przyspieszony oddech (> 60 oddechów/min u dzieci 50/min u dzieci 2.–12. > 40/min u dzieci > 12. wysiłek oddechowy, wciąganie międzyżebrzy, świszczący oddech, trzeszczenia Przedłużające się objawy bez poprawy po leczeniu antybiotykiem (ropień płuca, wysięk lub ropniak opłucnej), niewydolność oddechowa, objawy posocznicy, wstrząsu septycznego Posocznica Gorączka, dreszcze, dziecko „wygląda na chore”, obniżone napięcie mięśniowe u noworodków i niemowląt, przyspieszona czynność serca, przedłużony czas powrotu kapilarnego, zimne kończyny, wysypka wybroczynowa, zaburzenia świadomości, zaburzenia oddychania Wstrząs septyczny (niewydolność krążeniowo-oddechowa) Ośrodkowy układ nerwowy Gorączka, ból głowy, światłowstręt, przeczulica, nudności, wymioty, rozdrażnienie, niepokój, drgawki, apatia, u młodszych dzieci napięte, tętniące ciemię Zaburzenia świadomości, objawy jak w posocznicy ze wstrząsem włącznie Rozpoznanie Potwierdzenie obecności Streptococcus pneumoniae i tym sposobem rozpoznanie zakażenia bakteryjnego o tej etiologii opiera się na uzyskaniu dodatniego wyniku badania mikrobiologicznego, zwykle posiewu materiału biologicznego pobranego z miejsca objętego procesem chorobowym. Ze zrozumiałych względów rzadko wykonuje się takie badanie w przypadku niepowikłanego zapalenia ucha środkowego, zatok czy zapalenia płuc. Rozpoznanie bakteryjnej infekcji dróg oddechowych bazuje najczęściej na informacjach uzyskanych z wywiadu (obecność czynników ryzyka, w tym brak szczepień przeciwko pneumokokom, poprzedzające zakażenia wirusowe dróg oddechowych, gwałtowny początek choroby, pogorszenie samopoczucia, wysoka gorączka lub – przeciwnie – brak poprawy bądź pogorszenie stanu ogólnego pomimo stosowania leczenia objawowego przez zalecany czas, nasilone objawy miejscowe, sugerujące cięższe zakażenie) i badania fizykalnego. Ze względu na potrzebę szybkiego przyniesienia ulgi cierpiącemu, zwykle rozpoczyna się empiryczną antybiotykoterapię. W przypadku powikłań wymienionych zakażeń lub podejrzenia zakażenia inwazyjnego konieczny staje się posiew, który umożliwia nie tylko określenie etiologii choroby, ale też lekowrażliwości chorobotwórczego drobnoustroju. Izolacja Streptococcus pneumoniae z materiału pobranego z miejsca jałowego w warunkach fizjologicznych potwierdza zakażenie – jedynie sporadycznie zdarzają się przypadki zanieczyszczenia materiału pneumokokiem pochodzenia skórnego, stąd zawsze w przypadku dodatniego wyniku posiewu materiału prawidłowo jałowego jak krew, płyn mózgowo-rdzeniowy lub płyn stawowy, rozpoznać należy chorobę inwazyjną. Dodatkowe wsparcie diagnostyczne stanowi możliwość wykonania badania wykrywającego materiał genetyczny drobnoustroju metodą PCR (np. w Krajowym Ośrodku Referencyjnym ds. Diagnostyki Bakteryjnych Zakażeń Ośrodkowego Układu Nerwowego – KOROUN). Pozostałe badania laboratoryjne, jak np. wskaźniki stanu zapalnego, w tym CRP i prokacytonina mają znaczenie pomocnicze, pozwalają – w zakażeniach dróg oddechowych – podejrzewać zakażenie bakteryjne, natomiast w przypadku inwazyjnej choroby pneumokokowej stanowić mogą czynnik prognostyczny korelujący z ciężkim przebiegiem zakażenia. Leukopenia, zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, rozwijający się wstrząs, niewydolność oddechowa, a także śpiączka są przesłankami złego rokowania [8–9]. Problemy terapeutyczne Leczenie przeciwdrobnoustrojowe zakażeń Streptococcus pneumoniae stanowi coraz większe wyzwanie ze względu na narastającą oporność tego drobnoustroju na podstawowe antybiotyki. Do połowy lat 70. ubiegłego stulecia wszystkie izolowane pneumokoki pozostawały wrażliwe na penicylinę i inne antybiotyki poza tetracyklinami i nie obserwowano występowania szczepów opornych. Jednak w latach 1977–1978 w Afryce Południowej wyizolowano po raz pierwszy szczepy oporne na beta-laktamy. Ustalono, że źródłem problemu były prawdopodobnie tamtejsze szpitale, gdzie dzieci z zakażeniami wirusowymi, w tym HIV, często leczono przy użyciu antybiotyków beta-laktamowych [10]. Mechanizm oporności na penicyliny polegał na zmianie struktury białek wiążących penicylinę (PBP), odpowiedzialnych za syntezę ściany komórkowej, dlatego oporności nie można przełamać za pomocą antybiotyków zawierających inhibitory beta-laktamazy, jak np. amoksycylina z kwasem klawulanowym. Pomimo że wyjściowo nazwane pneumokokami opornymi na penicylinę (ang. penicillin-resistant pneumococci, PRP), w chwili obecnej drobnoustroje te rozwinęły już oporność przeciwko pozostałym antybiotykom beta-laktamowym, makrolidom, linkozamidom, ko-trimoksazolowi, glikopeptydom (np. wankomycyna), fluorochinolonom. Wyizolowano już szczepy pneumokoka oporne zarówno na penicylinę, jak i na cefalosporyny III generacji, pozostające podstawowymi antybiotykami w leczeniu zakażeń pneumokokowych w Polsce. Dodatkowo, obserwuje się również zwiększanie się odsetka szczepów opornych zarówno na cefalosporyny III generacji, jak i meropenem, co istotnie ogranicza możliwości terapii inwazyjnych zakażeń pneumokokowych. Z uwagi na duży odsetek szczepów opornych na cefalosporyny II... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź